En Henoch wandelde met God, nadat hij Metuselach verwekt had, drie honderd jaar, en hij verwekte zonen en dochteren. Genesis 5 : 22
Vijfenzestig jaar oud is HENOCH als METUSLACH moet worden geboren. Dus… niet bepaald jong meer al zou je dat met het oog op de hoge leeftijd die hij bereikt misschien wel zou kunnen stellen.
Dat hij wandelt met God betekent gewoon dat zijn levensstijl in overeenstemming is met diens wil.
Maar…dat maakt HENOCH niet tot een onnatuurlijk mens.
Even normaal als alle andere mensen uit zijn omgeving leeft hij zijn leven. Heel aards en alledaags is hij daarmee bezig. Wel blijft zijn hart daarmee voortdurend op God ingesteld en vraagt hij zich het beste naar Zijn wil kan ontplooien.
Wandelen… Dat betekent immers dat je er rustig de tijd voor neemt om alles wat je onderweg tegenkomt in je op te nemen.
Daarom kan het nooit een jachten zijn dat je nauwelijks de tijd laat om aan jezelf toe te komen Soms zal het je er zelfs toe brengen even stil te staan op je weg zodat je des te beter kunt genieten van de omgeving waarin je terecht bent gekomen.
Als je echter samen met iemand gaat wandelen moet je er wel voortdurend rekening mee houden dat je ook bij die ander in de buurt blijft en dat je het tempo waarmee je op je doel af gaat naar die ander regelt. HENOCH wandelt met God…
Soms laat hij God iets zeggen, dan weer maakt hij zelf een opmerking. Het ene moment moet hij zijn pas wat inhouden, het andere de vaart erin zetten.
In ieder geval wisselt de situatie van dag tot dag.
Nooit weet HENOCH van tevoren welke verrassingen God voor hem in petto heeft.
Maar… een ding beseft hij heel goed: dat zijn leven niet een voortdolen is in het wilde weg. Het is een gericht verdergaan.
Is HENOCH een heilige geweest? Vast niet!
Geen mens is immers heilig. Ook in zijn leven zullen er momenten zijn gewest waarop hij Gods hand losliet omdat hij geboeid werd door andere mogelijkheden die het leven hem bood om gelukkig te zijn. Ook hij zal tijden van innerlijke onzekerheid hebben gekend omdat de wegen waarlangs God hem leidde niet altijd even begaanbaar waren. Misschien heeft hij er God wel eens om aangeklaagd. Wie zal het zeggen? Maar … wandelen met God betekend wel dat elke stap die je doet je dichter bij het door God gestelde doel brengt.
Dus… ook dichter bij de verwerkelijking van je leven.
En juist dat laatste is het is het wat je bij het ouder worden zo’n gevoel van rust kan geven.
Terwijl iedereen om je heen beweert dat je vanwege je leeftijd zo nodig een stapje terug moet doen, terwijl je zelf voelt dat je langzaam maar zeker de tomeloze energie waarmee je in je jeugd de zaken aanpakte, begint te verliezen, blijft toch het zekere weten dat het, wat je wandeling met God betreft, nog steeds vooruit gaat! Want zolang je met God op weg bent weet je dat het naar Zijn toekomst gaat.
vol vertrouwen mag je het daarom tot jezelf zeggen: wandel maar stilletj achter Hem aan, achter de Heiland , Hij wijst u de wegen; Zijn die niet altoos zo lieflijk gelegen als gij zout wensen, wil ze toch gaan; Hij gaat vooraan!
Wandel maar stilletjes achter Hem aan, Hij kent uw krachten, Hij richt uw schreden; Wel moeilijk vaak voor wie ze betreden. Toch nooit te moeilijk is er de baan: Hij gaat vooraan!
Geef een reactie