En Henoch wandelde met God, nadat hij Metuselach verwekt had, drie honderd jaar, en hij verwekte zonen en dochteren. Genesis 5: 22
Vijfenzestig jaar oud is Henoch als Metuselach moet worden geboren. Dus….niet bepaald jong meer al zou je dat met het oog op de hoge leeftijd die hij bereikt misschien wel zo kunnen stellen. Dat hij wandelt met God betekent gewoon dat zijn levensstijl en overeenstemming is met diens wil. Maar…dat maakt Henoch niet tot een onnatuurlijk mens. Even normaal als alle andere mensen uit zijn omgeving leeft hij zijn leven. Heel aards en alledaags is hij daarmee bezig.http://lees verder
Wel blijft zijn hand daarbij voortdurend op God ingesteld en vraagt hij zich telkens af hoe hij zich het beste naar Zijn wil kan ontplooien. Waandelen….Dat betekent immers dat dat je er rustig de tijd voorneemt om alles wat je onderweg tegenkomt in je op te nemen. Daarom kan het nooit een jachten zijn dat je nauwelijks de tijd laat om aan jezelf toe te komen. Soms zal het je er zelfs toe brengen even stil e staan op je weg zodat je des te beter kunt genieten van de omgeving waarin je terecht bent gekomen.
Als je echter samen met iemand gaat wandelen moet je er we voortdurend rekening mee houden dat je ook bij die ander in de buurt blijft en dat je het tempo waarmee je op je doel afgaat naar die ander regelt. HENOCH wandelt met God….
Soms laat hij God iets zeggen, dan weer maakt hij zelf een opmerking. Het ene moment moet hij zijn pas wat inhouden, het andere de vaart erin zetten. In ieder geval wisselt de situatie van dag tot dag. Nooit weet HENOCH van te voren welke verrassingen God voor hem in pet to heeft. Maar… een ding beseft hij heel goed: dat zijn leven niet een voortdolen is in het wilde weg. Het is een gericht verdergaan.
Is HENOCH een heilige geweest? Vast niet! Geen mens is immers heilig. Ook in zijn leven zullen er momenten zijn geweest waarop hij Gods losliet omdat hij geboeid werd door andere mogelijkheden die het leven hem bood om gelukkig te zijn.
Ook hij zal tijden van innerlijke onzekerheid hebben gekend omdat de wegen waarlangs God hem leidde niet altijd even begaanbaar waren. Misschien heft hij er God wel eens om aangeklaagd. Wie zal het zeggen? Maar… wandelen met God betekent wel dat elke stap die je doet je dichter bij het door God gestelde doel brengt.
Dus… ook dichter bij de verwerkelijking van je leven. En juist dat laatste is het wat je bij het ouder worden zo’n gevoel van rust kan geven. Terwijl iedereen om je heen beweert dat je vanwege je leeftijd zo nodig een stapje terug moet doen, terwijl je ook zelf voelt dat je langzaam maar zeker de tomeloze energie waarmee je in je jeugd de zaken aanpakte, begin te verliezen, blijft toch het zekere weten dat het, wat je wandeling met God betreft, noch steeds vooruit gaat!
Want zolang je met God op weg bent weet je dat het naar Zijn toekomst gaat. Vol vertrouwen mag je het daarom met Nellie van Kol tot jezelf zeggen: Wandel met stillekens achter Hem aan, achter de Heiland, Hij wijst u de wegen; Zijn die niet altoos zo lief lijk gelegen als gij zoud wensen, wil ze toch gaan: Hij gaat vooraan! Wandel maar stillekens achter Hem aan, Hij kent uw krachten, Hij richt uw schreden;
Wel moeilijk vaak voor wie ze betreden . Toch nooit te moeilijk is er de baan:
Hij gaat vooraan!
Lezen: Filipenzen 3: 17 – 21